Gazete ve dergilerin hüküm sürdüğü dönemde bu mecralara reklam vermek, pazarlama ve tanıtım amacıyla mecraları etkili kullanabilmek oldukça önemliydi. Gazete ve dergilerin tirajı ne kadar yüksekse işletmelerden istedikleri pazarlama ve tanıtım fiyatları tiraj yüksekliğine paralel olarak değişiyordu. Gazete ve dergilerin dışında, iş kartı kullanımı, katalog ve poster bastırılması, el afişi ve broşür dağıtılması gibi yöntemler de sıklıkla kullanılıyordu. Peki, dijitalleşen medya ve sosyal medya olanakları bu yöntemlerin etkisini tamamen sonlandırdı mı?
Sorunun cevabı, geleneksel ve dijital ortamların kendilerine has özelliklerinde saklı. Geleneksel reklam materyalleri kendi özgün özelliklerini dijital dünyadaki gelişmelere rağmen koruyorlar. İşletme çalışmalarının müşterilerine veya iş yaptığı diğer kuruluşlarla yaptığı iş kartı paylaşımları halen önemli bir iletişim materyali olarak değerlendirilebilir.
Her ne kadar işletmelerin ve çalışanlarının bilgilerine internetten ulaşılabilse de iş kartını elden teslim almak ve kartı bulundurmak o işletmeye ve markaya olan ilgiyi arttırabiliyor. İş kartlarının referans verme etkisi ve iyi bir tasarım ile müşteriyi etkileme unsuru, bu yöntemi dijital mecralardan ayıran diğer boyutlarından biri. Kataloglar, işletmelerin ürünlerini tüketicilerine sunduğu ve onların ürün çeşitlerini sergileyebildikleri önemli kanallardan biri. Günümüzde dijital olanaklar sayesinde kataloglar internet sitelerine ve sosyal medyaya yüklenip güncellenebilse de basılı bir ürün kataloğunun tüketicide yaratacağı etki farklı olabilir. Yol kenarlarında ve şehirlerin belirli bölgelerinde, farklı büyüklüklerdeki reklam tabelaları da halen vazgeçilemeyen geleneksel yöntemlerden biri olarak varlığını koruyor. Bu tabelaları yine farklı tasarımlarla ve çoklu kiralama yöntemiyle çeşitlendirmek ve dikkat çekici hale getirmek mümkün olabiliyor. El afişi ve broşürler ise, özellikle ülkemizde etkisini en çok yitiren reklam materyalleri arasında sayılabilir. Fazla sayıda basılan ve hedef kitle gözetmeksizin dağıtılan bu afişler çoğunlukla görmezden gelinebiliyor.
Türkiye’de özellikle afişleri dikkate almaktan uzaklaşan bir tutumun geliştirildiği söylenebilir. Dikkate alınma gücünün azalmasının yanında, afiş ve broşürlerin çevre kirliliğine olumsuz etkisi bulunuyor. Yerel yönetimler yere atılan ve çevreyi kirleten broşürler için dağıtıcı işletmeye ceza verebiliyor. Geleneksel olarak niteleyebileceğimiz reklam materyalleri popülerliğini yitirse de kendi özgün durumlarından ötürü tercih edilmeyi sürdürüyor.